ورزش كشتي در تاريخ ميانۀ ايران

ورزش كشتي در تاريخ ايران سابقۀ بسيار طولاني دارد. اين ورزش برخاسته از خصوصيات ذاتي انسانها در هماورد طلبي و رقابت با ديگران در جهت غلبه بر آنها است. طبق اسناد و مدارك تاريخي اين ورزش در دوران تاريخ باستاني ايران به صورت يك رشتۀ تخصصي كه داراي آداب و فنون مشخص بود، شناخته شده بود. يكي از تفاوتهاي اساسي ورزش كشتي در تاريخ ايران با ديگر كشورها، آميخته شدن آن با روح پهلواني و جوانمردي در ايران است. بسياري از پهلوانان نامي ايران زمين در اين رشته فعاليت داشته و اين ورزش را نه به عنوان وسيله اي براي غلبه بر ديگران بلكه به عنوان يك روشي براي تعالي روح و جسم تصور مي كردند. علاوه بر فنون كشتي، آنها مي بايست آداب ويژه اي را رعايت مي كردند تا به مقام پهلوان واقعي مي رسيدند. سنتهاي ورزش كشتي از دوران تاريخ باستاني ايران به دوران اسلامي نيز منتقل گرديد و هرچه بيشتر با آداب و رسوم اسلامي نظير عفت و جوانمردي در هم آميخت. اين ورزش در تاريخ ميانۀ ايران رشد سريعي يافت و جزو اولين و برترين ورزشهاي ايراني شد.