جايگاه ولايت فقيه در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

The position of Velayat-e Faqih in the constitution of the Islamic Republic of Iran

ولايت فقيه به عنوان مهم ترين و اصلي ترين نهاد نظام جمهوري اسلامي است كه نقش بسيار مهمي در انديشه سياسي و انقلاب اسلامي ايران دارد. نظريه ولايت فقيه كه مبناي نظام جمهوري اسلامي است وظايف، شرايط و اختياراتي را براي ولي فقيه اثبات كرده كه بيشترين قرابت و شباهت را با نظام امامت دارد. اين نوشتار بررسي فشرده اي است در مورد يكي از مباحث مربوط به نظريه ولايت فقيه كه از زواياي مختلف به آن پرداخته شده است. اين مقاله در مقام بررسي و پاسخگويي به اين سوال است كه ايا قلمرو اختيارات ولي فقيه محدود به مواردي كه در قانون اساسي برشمرده شده مي باشد و يا اينكه موارد مصرح در قانون اساسي اختيارات ولي فقيه را محدود نمي كند و در واقع موارد مذكور بخشي از اختيارات شرعي است كه بر طبق ادله ولايت فقيه به او داده شده است ؟ اين نوشتار با روش اميزه اي از نقل ، تحليل و ارزيابي با رويكرد كلامي و فقهي است .

Velayat-e Faqih is the most important institution of the Islamic Republic, which plays a very important role in the political thought and Islamic revolution of Iran. The theory of Velayat-e faqih, based on the Islamic Republic system, has proved the duties, conditions and powers for the supreme jurisprudent, which has the most similarity with the system of Imamate. This paper is an intensive review of one of the topics related to the jurisprudential theory from different angles. This paper examines and answers to the question whether the dominant authority of the supreme leader is limited to those enumerated in the constitution, or that the constitutional provisions do not limit the powers of the supreme jurisprudents and, in fact, those parts are part of Sharia law is given to him according to the proof of Velayat-e faqih? This essay is based on quoting, analyzing and evaluating the verbal and jurisprudential approach.