بررسي اثر تنبيه وتشويق بريادگيري و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان

تشويق و تنبيه دو روش تربيتي است كه براي رعايت مقررات و انضباط بايد درمدارس مدنظر قرارگيرد. تنبيه در مواردي بكار مي رود كه رفتار دانش آموز ناپسند،برخلاف مقررات و غيردلخواه است و مي خواهيم آن را خاموش و تضعيف كنيم. اين دو روش بايد بطور صحيح بكار رود تا موجب آرامش خاطر گردد.در مورد تشويق و تنبيه مطالعات زيادي توسط روانشناسان صورت گرفته است و اين مطالعات نشان مي دهد كه اثر تشويق بيش از تنبيه است و تا جايي كه ممكن است بايد از تنبيه خودداري شود زيرا تنبيه عوارضي ناخوشايند را دربردارد. تشويق بايد بجا و مناسب باشد و به محض مشاهده و انجام رفتار مناسب از سوي دانش آموز بايد بلافاصله اعمال گردد و از تشويق هاي بي مورد نيز بايدخودداري كرد. تشويق مناسب و بجا در يادگيري تأثير به سزايي دارد. تنبيه نيز باعث تضعيف رفتارهاي ناپسند مي شود و اكثراً تنبيه به خاطر رفتاري است كه مورد قبول بزرگان و اجتماع نيست. تنبيه نيز بايد بجا و درست اعمال شود ومناسب خطاي كودك باشد، و به محض انجام كار خلاف از سوي كودك تنبيه بايد اعمال گردد و دليل تنبيه نيز روشن شود.