حربه سانسور پوششي بر لغزشهاي صحابه

سؤالي مهم تاريخي بين مسلمين مطرح است كه آيا ميتوان به صرف كسب عنوان صحابي، افراد را مستحق صفت والاي عدالت دانست يا خير؟ اهل سنت به سؤال فوق پاسخ مثبت داده و در مقابل، شيعيان معتقد به پاسخي منطقي به سؤال فوق ميباشند. فارغ از آيات و روايات، از طريق شواهد تاريخي هم ميتوان به پاسخ مطلوب دست يافت. تاريخ آئينه تمام نماي شخصيت افراد بوده و ميراث مكتوب اسلامي اعم از منابع روايي، تاريخي، اعتقادي و... نتيجه زحمات كساني است كه با تمام وجود خود را مسئول حفظ اين امانت دانسته و تلاش بسياري نمودند تا شخصيت واقعي افراد را به آيندگان معرفي و گنجينه گرانسنگ احاديث و روايات را به نسلهاي بعد تحويل دهند. در نقطه مقابل، كساني هم در تلاش بودند تا با نيرنگ و تزوير، چهره حقيقي برخي از افراد ناموجه را پوشانده و با سانسور حقيقت، چهره اي محبوب و مطلوب از آنان ارائه داده و انديشه عدالت صحابه را به اثبات برسانند. با توجه به ضرورت آشنايي با نادرستي انديشه مزبور كه از ناحيه آشنايي با مصاديق عيني حاصل ميگردد، اين مقاله كوشيد تا با ارائه نمونه هايي از اين دست و با استفاده از روش كتابخانه اي مستند به منابع عامه هم شيوه ناپسند تحريف (كه با هدف اثبات موضوع عدالت تمام صحابه صورت گرفت) را تبيين و هم به سؤال فوق پاسخ گويد.