رابطه طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه با حوزه هاي سبك تفكر در دانشجويان دانشگاه آزاد

مقدمه و هدف: طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه، الگوها يا درون‌مايه‌هاي عميق، فراگير و ناكارآمدي است كه در دوران كودكي يا نوجواني شكل‌گرفته، در دوران بزرگسالي تداوم مي‌يابد و در عميق‌ترين سطح شناخت، عمل مي‌كند كه معمولاً فرد نسبت به آن‌ها آگاهي ندارد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش باهدف تعيين رابطه طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه با حوزه هاي سبك تفكر در دانشجويان اجرا شد. پژوهش از نوع همبستگي و جامعه آماري دانشجويان دانشگاه آزاد واحد اسلامشهر بودند كه از بين آن‌ها 378 نفر از ‏رشته‌هاي مختلف به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي سنجش شامل فرم 90 سؤالي ‏پرسشنامه طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه ‏‎(YSQ-SF)‎‏ يانگ (2005) و پرسشنامه 104 سؤالي سبك‌هاي تفكر ‏استرنبرگ – واگنر بود. ‏ يافته‌ها: داده‌ها از طريق ضريب همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون چند متغيره؛ تحليل شد. يافته‌ها نشان داد بين طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه با سبك تفكر دروني رابطه مستقيم و معناداري وجود دارد و با سبك تفكر بيروني رابطه معكوس و معناداري وجود دارد. (P 0/01, P 0/05). نتايج: دانشجويان در همان ابتداي ورود به دانشگاه ؛ نسبت به اصلاح طرح‌واره‌هاي خود اقدام نموده تا كمترين تأثير را در روابط اجتماعي و تحصيل خود مشاهده كنندو بتوانند سبك‌هاي تفكر خود را مناسب‌تر انتخاب نمايند.