بررسي مولفه‌هاي معماري بومي موثر بر ارتقا حس مكان

معماري بومي هر منطقه متاثر از اقليم منطقه، تكنيك‌هاي به كار رفته در اجراي ساختمان و تاثيرات فرهنگ و آداب و رسوم مي‌باشد. توجه به هر يك از مولفه‌هاي معماري بومي و نشانه‌هاي آنها عامل ارتقا حس مكان است. خاطرات و پس زمينه‌هاي ذهني مشابه در افراد دليلي بر اين مدعاست. هدف تحقيق حاضر، بازشناخت عناصر ساختاري معماري بومي و نحوه استفاده از اين عناصر مي‌باشد. اين مقاله به اين موضوع مي‌پردازد كه چه نمادهايي در ساختار معماري بومي وجود دارد كه بتوان در معماري امروز و در راستاي بهره گيري در مباحث طراحي اقليمي معماري معاصر از آنها بهره گرفت. در اين نوشتار با استفاده از روش تحقيق كيفي، به بررسي نقش عناصر شاخص معماري بومي به عنوان مولفه‌هاي هويتي بر ارتقا حس مكان پرداخته شده است. نتايج به دست آمده نشان مي‌دهد، طراحي معماري با بهره‌مندي از نمادهاي مطلق‌گرايي طبيعي، پويايي، انعطاف‌پذيري، خودبسندگي، تزييني (زيبايي‌‌شناسانه)، خاطره انگيزي، معنا و خوانايي، سرزندگي و نشاط كه برخاسته از معماري بومي منطقه است، مي‌تواند بستر مناسبي را جهت ارتقا حس مكان فراهم آورند.