باز تعريف فضاهاي رها شده شهري در بافت هاي تاريخي و ارائه سياست هاي باززنده سازي آن ها (نمونه موردي: بافت تاريخي محله ديمج شهر قزوين)

رشد افقي و پراكنده شهرها، باعث توجه مطلق مديريت شهري به اراضي در حال توسعه و عدم برنامه ريزي در بافت هاي موجود و محلات كهن شهري، شده است. از طرفي، وجود سياست هاي خاص منع مداخله آزاد در بافت ها و محلات تاريخي شهرها، مانع از توسعه و پيشرفت اين گونه بافت ها مي شود. اين موضوع در گذر زمان باعث پيدايش فضاهايي در داخل بافت تاريخي مي شود كه از بينش مديران شهري، شهروندان، ساكنان محله و ساير افراد، به عنوان فضاهاي رها شده تلقي ميگردند. هدف از اين تحقيق، شناسايي علل و عوامل پيدايش فضاهاي رها شده شهري در بافت هاي تاريخي است تا بتوان بر اساس آن سياست هايي جهت باززنده سازي، ارائه نمود. نمونه موردي در اين تحقيق، بافت تاريخي محله ديمج شهر قزوين است. روش تحقيق در اين مقاله روش تحليل كيفي است، به طوري كه جمع آوري اطلاعات در ابتدا از طريق منابع كتابخانه اي و سپس با استفاده از مشاهدات ميداني در محله، صورت گرفته است. در نهايت، با بررسي هاي انجام شده در محله ديمج و شناسايي فضاهاي رها شده، سياست هايي به منظور باززنده سازي، مطرح شده است. نتايج حاكي از آن است كه اگر سازمان هاي مديريت شهري، اقدامات لازمه را در بافت هاي تاريخي انجام دهند و حضورپذيري و سرزندگي محلات تاريخي را ارتقا دهند، علاوه بر آنكه فضاهاي رها شده در اين بافت ها از بين مي رود، فضاهاي رها شده ديگري نيز شكل نمي¬گيرند.