تبيين الگوهاي طراحي فضاهاي دوستدار كودك درمجتمع هاي مسكوني

با توجه به اينكه دوران كودكي مهم ترين دوران زندگي هر انساني مي باشد وشخصيت هر انساني در اين دوران شكل مي¬گيرد لذا بايد به اين دوره از زندگي توجه خاص و ويژه¬اي كرد كه بتوان بزرگسالاني بانشاط و خلاق داشت. پژوهش حاضر با تجزيه وتحليل مفهوم دوستدار كودك در برخي از مجتمع هاي مسكوني با هدف بدست آوردن الگوهايي درمعماري است كه بتواند به فضاهاي دوستدار كودك دست يابد. در اين مقاله با استفاده از روش توصيفي-تحليلي ضمن آوردن مفاهيم مرتبط با موضوع وتحليل آنها به روش استدلال قياسي مي توان به لازمه و ضرورت وجود وساخت فضاهاي دوستدار كودك در مجتمع هاي مسكوني پي بردونتايج بدست آمده با توجه به شاخص هاي شهردوستدار كودك مشخص مي كند كه براي وجود ايمني و امنيت درمجتمع هاي مسكوني مي توان با تفكيك وجداسازي دسترسي سواره و پياده وجلوگيري ازورود اتومبيل به فضاهاي انساني و همچنين وجود نظارت درفضاهاي عمومي، فضاهاي سبز وبازي كودك دانست، وجود و دسترسي مناسب به فضاهاي سبز ودسترسي به تسهيلات و خدمات اساسي بايدبه گونه اي باشد كه نيازها و خواسته هاي كودكان رابرآورده كند و يك زمين بازي سبز ومناسب براي بازي وفعاليت كودك و وجود راهروهاي پرنور و گردش سيال بين مراكز اجتماعي، مناطق مسكوني، باغ ها، حياط ها و ... وجود داشته باشد،وجودفضاهاي بازعمومي كه داراي فعاليت هاي متنوع باشدو ارتقاي روابط اجتماعي با درنظرگرفتن حياط مركزي و ايجاد پارك آسمان كه بيش از چندين طبقه گسترش يافته است، وجود وسايل نقليه مناسب درمجتمع براي ارتباط باساير نقاط شهر، مشاركت و استفاده ازنظرات كودكان درطراحي محيط وايجادفرم هاي پويا وجذاب، وجود محيط سالم و عاري از زباله ها درمجتمع ها با جمع آوري به موقع زباله ها وباقي نماندن زباله ها درمحيط و بهره گيري تمام واحدها ازنوركافي خورشيد، هواي تازه وديدهاي باز مي باشد.