تعامل نظام سازي فقه و تربيت، در ابعاد و اصول مشترك و مطلوب قرآن و حديث

فقه يا بُعد عملي شريعت، و تربيت به عنوان فرايند پرورش همه جانبه انسان، در زندگي فردي و اجتماعي او جايگاه ويژه اي داد. تعامل اين دو عرصه با پيشرفت زندگي بشر و تحولات فرهنگي و اجتماعي در يك جامعه مطلوب قرآني، رسالتي نوين پيدا كرده است. پژوهش حاضر با روش تحليلي-توصيفي، و نگرش قرآني، روايي- فقهي، درصدد پاسخ به اين سوال است كه ابعاد و اصول مشترك تعامل اين دو عرصه مهم در يك جامعه مطلوب قرآن كريم كدامند؟ يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه همراهي فقه به عنوان دانشي با ماهيت ديني، و تربيت به عنوان فرايندي كه رشد كمالات انساني را دربردارد، موجب جهت دهي به نظام سازي تربيت ديني اجتماعي، و دستيابي به كمال مطلوب خواهد شد. نظام سازي در ابعاد و اصول مشترك اين دو عرصه، ضمن ارائه موضوعات جديد در عرصه اجتهاد و فقاهت، موجب تربيت جامعه ديني مطلوب قرآن شده، و با پاي بندي افراد جامعه به فقه و احكام فقهي، فرايند تربيت ديني مطلوب قرآن كريم، را تسريع مي نمايد.