روش‌هاي تربيت جنسي با تكيه‌بر مباني فقهي

تربيت جنسي، يكي از موضوع‌هاي مهم در حوزه‌ي تربيت بوده كه در چگونگي شكل‌گيري‌ شخصيت انسان نقش مهمي دارد. لذا بايد در ‌زمان مشخص و البته متناسب با مقتضيات سني فرزندان و مبتني بر شناخت نياز‌ها و قابليت‌هاي آنان انجام پذيرد. از سويي ابعاد گوناگون تربيت، براي همه دوره‌هاي زندگي انسان، در متون غني دين اسلام تجلي كرده و در دسترس قرار دارد. به‌ گونه اي‌كه اجراي آن‌ها آسان، كاربردي و متناسب با وضعيت زندگي افراد بوده و مي‌توان به آن‌ها در قالب روش‌هاي تربيتي اشاره نمود. بر اين مبنا در اين مقاله كه با روش تحليلي- توصيفي صورت گرفته است، مشخص شد: روش‌هاي تربيت جنسي در دو قالب روش‌هاي ايجادي و اصلاحي و باهدف هدايت صحيح غرايز جنسي، در متون فقهي- تربيتي منعكس‌شده است. جلوگيري از انجام عمل جنسي در برابر فرزندان، آموزش كسب اجازه فرزندان براي ورود به اتاق والدين، جلوگيري از ديدن اندام جنسي، جدا نمودن بستر كودكان، و خودداري از بوسيدن و در آغوش گرفتن كودك جزو روش‌هاي اصلاحي و آموزش احكام جنسي، آگاهي دادن به فرزند نسبت به تغييرات جسمي در دوران بلوغ، نوازش و بوسيدن با شرايط خاص و فراهم آوردن شرايط ازدواج، ازجمله روش‌هاي ايجاديِ يادشده در آموزه‌هاي فقهي اسلام مي‌باشد.