محاسبه بار فرولرز و باز توزيع غير الاستيك لنگر در پل هاي فولادي دو دهانه

طراحي سازه هاي فولادي در ناحيه غير الاستيك همواره از نظر اقتصادي مورد توجه بوده است. يكي از مواردي كه در آن طراحي سازه هاي فولادي در ناحيه غير الاستيك كاربرد قابل توجهي دارد، پل هاي فولادي با عرشه بتني مي باشد. در اين پل ها استفاده از روش هاي غير خطي براي طراحي مي تواند منجر به كاهش قابل توجه ابعاد اعضا گردد. يكي از متداول ترين روش هاي طراحي غير خطي پل ها طبق آيين نامه آشتو، استفاده از باز توزيع غير الاستيك لنگر مي باشد. براي تيرهاي سرتاسري پل ها، تسليم فولاد مي تواند در مقاطع تكيه گاه هاي داخلي رخ دهد و سپس لنگرهاي اضافي به دهانه هاي مجاور بازتوزيع گردند. نگراني عمده از اين نوع رفتار اين است كه چرخش هاي غير خطي پسماند در تير فولادي در تكيه گاه ها ممكن است با هر چرخه عبور بار از پل افزايش يابد. در نهايت، اين امر ممكن است با افزايش بدون مرز خيزها، دوران ها و ساير تغيير مكان ها مشكل خدمت پذيري براي پل ايجاد كند. اين حالت حدي در طراحي پل ها به حالت حدي فرولرز معروف مي باشد. با استفاده از حالت حدي فرولرز، ظرفيت باربري واقعي سازه هاي نامعين استاتيكي كه در معرض الگوهاي تكرار شونده بار چرخه اي كه منجر به تسليم مي شوند تعيين مي گردد. در اين مقاله بار فرولرز براي تيرهاي سرتاسري پل هاي فولادي با دو دهانه، به صورت تحليلي و سپس با استفاده از روش اجزاء محدود در نرم افزارsap محاسبه شده است و نتايج به منظور صحت سنجي با يكديگر مقايسه گشته اند. نتايج بدست آمده نشان مي دهند كه طراحي بر مبناي حالت حدي فرولرز مي تواند به طرز قابل توجهي نسبت به طراحي كاملا خطي ظرفيت باربري پل را افزايش داده و لذا منجر به طراحي هاي بسيار اقتصادي تري گردد.