تحقيقات و كاربرد هاي سيستم فيوز سازه اي در طراحي لرزه اي و مقاوم سازي انواع سازه ها

در هنگام وقوع يك زلزله نيروي زيادي به سازه وارد مي شود و باعث ايجاد آسيب در سازه مي گردد. گاه اين آسيب ها باعث اختلال در بهره برداري از سازه مي شوند و يا گاه باعث ايجاد هزينه هاي زيادي براي مقاوم سازي مي گردند و حتي در زلزله هاي شديد ممكن است باعث انهدام كلي سازه شوند.در روش طراحي سنتي و متداول سازه ها كه بر مبناي نيرو مي باشد ، تحليل رفتار غير خطي سازه ها امكان نداشت يا با پيچيدگي هاي خاصي همراه بود اما در طراحي هاي نوين كه بر مبناي طراحي برحسب عملكرد استوار است، مي توان رفتار سازه را در حالت هاي غير ارتجاعي مورد بررسي قرار داد.در طراحي بر حسب ظرفيت ، يك عضو به عنوان عضو فيوز انتخاب مي شود و بقيه اعضا قوي تر از عضو فيوز طراحي مي شوند تا در هنگام وارد شدن انرژي زلزله ، اين اعضا با تسليم شدن و رفتار چرخه اي خود موجب اتلاف انرژي لرزه اي گردند.با افزايش مقاومت يك عضو شكل پذيري نيز كاهش مي يابد بنابراين اين اعضا نسبت به اعضاي اصلي شكل پذيري مناسبتري دارند و همچنين با متمركز كردن آسيب در اعضاي خاص امر مقاومسازي را ساده تر و با هزينه ي كمتري ميسر مي كنند.در اين مقاله ابتدا به تعريف سيستم فيوز در سازه ها و ساز و كار آن پرداخته شده است . سپس كاربردهاي سيستم فيوز در سازه هاي مختلف مورد بحث و بررسي قرار گرفته است. نتايج تحقيقات و بررسي ها نشان مي دهد استفاده از سيستم هاي فيوز سازه اي معرفي شده از نظر خاصيت اتلاف انرژي و مقاومت و سختي عملكرد قابل قبولي از خود نشان مي دهند.