بررسي آزمايشگاهي رفتار اتصالات پرسي در سازه هاي فضايي با دهانه بيش از 12 متر

اتصال پرسي كه از مجموعه اعضاي پرس شده و از جمله اتصالات تك پيچ و مهره اي مي باشد و اولين بار در اسكاتلند ابداع گرديد. در اين سيستم، اعضاي مهاري جان، مقاطع لوله اي هستند كه در هر انتها پانچ و خم شده و اعضاي اصلي در طول هاي متناسب با ابعاد شبكه خرپاي فضايي توليد شده و در نقاط مناسب متصل مي شوند. دراين سيستم، برخي اعضا مركز مقطع عضو بطور مستقيم از مركز گره عبور ننموده و منجر به ايجاد ممان خمشي جزئي در اين عضوها مي شود و لذا اين سيستم براي دهانه هاي بزرگ توصيه نميگردد. همچنين اين خروج از محوريت باعت ايجاد پيچش در اتصال شده و باعث مچاله شدن و دفورمه شدن اتصالات مي گردد. در اين مقاله ابتدا سازه فضايي با دهانه 10، 15 و 20 متر در نرم افزار sap 2000 مدل سازي و طراحي شده و نتيجه طراحي به صورت عملي در آزمايشگاه اجرا گرديده و بارگذاري شده است همچنين اتصالات معيوب اصلاح و نتايج ثبت شده و راه كارهايي براي ارتقاء و بكارگيري اين نوع اتصلات در سازه هاي فضايي با دهانه هاي بزرگ ارائه گرديده است.