سياست هاي مديريت منابع آب هاي سطحي و زيرزميني شهرستان تربت حيدريه

با افزايش جمعيت نياز به آب سالم و قابل شرب افزايش مي يابد. از سوي ديگر منابع آب هاي سطحي به دليل آلودگي ها و تغييرات آب و هوايي در حال كاهش است. در نتيجه نگاه ها به سوي منابع آب هاي زيرزميني سوق يافته است كه در مناطق خشك و نيمه خشكي مانند ايران منابع حياتي محسوب مي شود. استفاده از آب براي آبياري مزارع، منابع آب را تحت تنش قرار داده و سرانجام منجر به كاهش منابع آبي در منطقه مي شود. اين رويداد مديريت بهره برداري از منابع آب را روز به روز پر اهميت تر مي كند. در اين مطالعه تلاش شده است با استفاده از اطلاعات حاصل از 65 كشاورز شهرستان تربت حيدريه در سال 1393 و بهره گيري از الگوي برنامه ريزي چند هدفه، مديريت منابع آب هاي سطحي و زيرزميني اين منطقه بررسي شود. نتايج نشان داد كه مقدار بهينه پمپاژ در ماه هاي گرم سال افزايش مي يابد. افزون بر آن، سطح زير كشت محصولات زراعي در سال خشك نسبت به مرطوب به طور محسوسي كاهش نشان مي دهد. مقادير بهينه ي پمپاژ نيز در ماه هاي مختلف سال كمتر از ميزان پمپاژ فعلي منطقه بود. با توجه به يافته ها، براي پرهيز از آسيب بيشتر به سفره ي آب هاي زيرزميني منطقه لازم است سياست هاي مديريت منابع آب منطقه مورد تجديد نظر و مديريت عرضه و تقاضاي آب با هم مورد توجه قرار گيرد.