مقايسه عملكرد عضلات ناحيه ثبات مركزي حين راه‌ رفتن مردان آندومورف و مزومورف

مقدمه و هدف: با توجه به اينكه ويژگي‌هاي بدني از فردي به فرد ديگر متفاوت است، عملكرد عضلات ناحيه ثبات مركزي نيز مي‌تواند تحت تأثير ويژگي‌هاي فيزيكي بدن قرار گيرد. از اين رو، هدف از انجام اين پژوهش مقايسه فعاليت الكتريكي عضلات منتخب ناحيه ثبات مركزي حين راه‌رفتن مردان آندومورف و مزومورف بود. روش‌شناسي: 20 دانشجوي 20 تا 30 ساله مرد از درون جامعه آماري انتخاب و به صورت هدفمند در دو گروه آندومورف با ميانگين و انحراف استاندارد 5/2±1/26 سال و 6/4±5/185 سانتي‌متر و 6/1±8/99 كيلوگرم و مزومورف با ميانگين و انحراف استاندارد 7/2±3/26 سال و 3/8±8/179 سانتي‌متر و 2/8±2/84 كيلوگرم قرار داده شدند. عملكرد عضلات راست‌ شكمي، مورب داخلي، مورب خارجي، چندسر و طويل‌پشتي با استفاده از دستگاه الكترومايوگرافي در حين راه‌رفتن ثبت شد. از ميانگين و انحراف استاندارد براي توصيف اطلاعات و از آمار استنباطي تي مستقل براي مقايسه بين دو گروه در سطح معني داري 05/0≥ p استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تفاوت معني‌دار در ميزان فعاليت الكتريكي عضلات چندسر و طويل پشتي وجود دارد، اما اين تفاوت معني‌دار در مدت زمان فعاليت الكتريكي عضلات منتخب ناحيه ثبات مركزي در دو تيپ‌بدني حين راه‌رفتن مشاهده نشد. همچنين در هر دو متغير مورد بررسي ميانگين فعاليت الكتريكي براي تيپ‌بدني آندومورف بيشتر بود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج تحقيق تيپ‌بدني بر عملكرد عضلات منتخب ناحيه ثبات مركزي حين راه‌رفتن اثر گذار است. از اين رو، الگوي عملكرد عضلات منتخب ناحيه ثبات مركزي يك مرد آندومورف و مزومورف در حين راه‌رفتن متفاوت است.