تأثير زمان و مكان بر تغذيه از ديدگاه طب اسلامي و سنتي

*

بيان مسأله و هدف پژوهش: دين مبين اسلام همواره تأكيد فراواني بر بهداشت جسم داشته است، زيرا اين جسم همچون مركبي براي روح انسان مي باشد و در صورتي كه جسم سالم باشد، ميتواند روح را به سوي مراحل تقرب الهي بالا برده و رشد دهد. از جمله مواردي كه انسان براي حفظ سلامتي خود موظف به رعايت آن است، ايجاد سازگاري ميان مصرف تغذيه و موقعيت زماني و مكاني خويش مي باشد؛ زيرا عدم رعايت اين تناسب باعث بروز بيماري يا ايجاد خلل در توانايي انجام فعاليتهاي روزمره مي شود. در اين مقاله رهنمودهايي مفيد از طب اسلامي و سنتي بيان شده است تا با آگاهي از اين آموخته‌ها و رعايت آنها از ابتلا به بيماري در امان باشيم و به‌دنبال آن آرامش روان را به ارمغان آوريم. روش تحقيق: پژوهش حاضر به روش تحليلي – توصيفي انجام شده و متكي بر منابع كتابخانه اي از جمله كتب روايي و منابع علم روز تغذيه در حوزه طب اسلامي و سنتي مي باشد. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: در اين مقاله تأثير زمان در چهار مرحله مورد بررسي قرار ميگيرد كه هر كدام از اين مراحل نوعي تاثير خاص در مصرف تغذيه دارند. مرحله اول، چهار فصل سال. مرحله دوم، برخي از ماههاي خاص سال. مرحله سوم، شب و روز. مرحله چهارم، برخي از ساعات خاص. مكان زندگي انسان نيز به چهار علت مي تواند در مصرف تغذيه مؤثر باشد كه اين چهار علت عبارتند از: پستي و بلندي زمين، نزديكي به دريا، جنس خاكها و گذر بادها. به‌طور كلي مكان‌هاي سرد هضم را تقويت ميكنند، لذا بايد تغذيه پر كالري مصرف شود و مكانهاي گرم، هضم را سست مي كنند، لذا بهتر است تغذيه كم كالري توصيه ميشود؛ بنابراين ميتوان پي برد كه زمان و مكان در تغذيه افراد بسيار مؤثر مي باشد و انسان مي تواند با آگاهي از اين موارد گامي در جهت ارتقاء سلامت جسم و جان خود بردارد.