امساك در غذا (روزه در اديان گوناگون)

*

بيان مسأله: روزه از ديد فقهي امساك و از مفطرات (آنچه روزه را بشكند) كه با نيت خاص انجام شود. روزه از واجبات الهي و عبادتهاي بزرگ است كه جسم انسان را به سوي سلامت و روح و روان را در مسير تكامل و پرهيزگاري قرار مي دهد. روزه امساك از خوردن و آشاميدن است. در آيين يهوديت اين امساك از غروب آفتاب است تا غروب آفتاب روز بعد و در آيين مسيحيت از صبح است تا عصر، اما روزه در اسلام از فجر است تا غروب يعني يك روز. فايده روزه تقوا و پارسايي است، و آن سودى است كه عايد خود انسان مى‏شود. روزه ظهور در پيروان اديان الهي دارد، چون ناشي از مبدا ايمان و فرمان الهي مي‌باشد و نيروي مقاومت را افزايش ميدهد تا انسان را به مقام تقوا برساند. هدف پژوهش: بررسي ديدگاههاي اديان مختلف در ارتباط با روزه. روش و چگونگي انجام پژوهش: روش تحقيق اين مقاله به شيوه ي كتابخانه‌اي با مراجعه به كتاب آسماني قرآن و كتب اناجيل و تورات و كتاب‌هاي ديگر در اين زمينه مي باشد. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: روزه در فرهنگ و شريعت ديني عبارت از خودداري و پرهيز از چيزهايي خاص در زمان معين است. روزه در آيين يهوديت، محروم كردن خود از هر نوع خوردن و آشاميدن و حتي روابط جنسي براي يك يا چند روز، از غروب آفتاب تا غروب روز بعد، و در آيين مسيحيت، روزه وسيله ي براي مقابله با وسوسه‌هاي شيطاني است و روزه حقيقي آن است كه هيچ بدي مرتكب نشوي و با قلبي خالص خود را وقف خدمت به خداوند كني. در اسلام، عملي است كه انسان از اذان صبح تا اذان مغرب از چيزهايي كه روزه را باطل مي‌كند خودداري نمايد. روزه در اديان از جهت تعداد روزها و چگونگي روزه‌هاست، هرچند در اديان مختلف جزئيات و كيفيت روزه تفاوت دارد اما اصل حكم روزه وجود دارد و هدف آن بطور كلي تهذيب نفس و ايجاد طهارت و پاكي معنوي و رفع رنج و بلاست.