بتن پيش تنيده ، كاربرد و اجراي آن

پيش تنيدگي عبارت از ايجاد تنش داخلي در يك جسم است تا تنشي را كه به علت تأثير نيروهاي خارجي به وجود مي آيد به مقدار مورد نياز خنثي كند يا به عبارت ديگر پيش تنيدگي به معناي ايجاد تنش هاي دائمي مخالف با تنش هايي مي باشد كه در اثر بارهاي خدمت در سازه ايجاد خواهند شد. عمده ترين كاربرد پيش تنيدگي در بتن پيش تنيده است . بتن ، كه يكي از ارزانترين و عملي ترين مصالح ساختماني است ، مقاومت خوبي در برابر فشار دارد و تاب كششي كمي از خود نشان مي دهد . بنابراين در ناحيه اي از بتن ، كه بعد از بارگذاري تحت كشش قرار مي گيرد ، قبلاً ايجاد فشار مي كنند . اين عمل ، به اصطلاح« پيش تنيدن بتن » ناميده ميشود . بر اساس « آيين نامة ACI 318 – ۹۵ » بتن پيش تنيده عبارت است از بتن سازه اي ( ساختماني ) كه جهت كاهش تنش هاي كششي بالقوه حاصل از بارها ، در آن تنش هاي داخلي ايجاد شده است . هدف اصلي از پيش تنيده كردن يك عضو بتني محدود كردن تنشهاي كششي و تركهاي ناشي از لنگر خمشي تحت تأثير بارهاي وارده در آن عضو مي باشد . پيش تنيدگي اصلي عمومي است كه در موارد ديگر نيز مورد استفاده قرار مي گيرد . يك چرخ دوچرخه يك مثال از پيش تنيدگي را نشان مي دهد : لاستيك چرخ دوچرخه بسيار نرم است و سيمهاي داخل آن بسيار بلنداند ، به طوري كه تحت نيروي فشار امكان كمانش آنها وجود دارد . ولي هم لاستيك و هم سيمها در مقابل كشش مقاوم اند ، پس لاستيك چرخ را پر از باد مي كنند و در سيمها كشش قبلي ايجاد مي كند .