بررسي آزمايشگاهي تاثير فوق روان كننده ها بر خصوصيات رئولوژيكي بتن هاي خود‏تراكم حاوي دانه هاي بازيافتي (پسماند لاستيك خودرو و شيشه)

The Experimental Investigation of the impact of the super lubricating on the rheological properties of self-compacting concrete containing recycled aggregates (waste tires and glass)

اين پژوهش به ارزيابي تاثير 4 نوع فوق روان كننده مختلف بر خصوصيات رئولوژيك بتن هاي خودتراكم حاوي دانه‏هاي پسماند لاستيك خودرو و شيشه مي پردازد. به‏صورتي كه اين فوق‏روان‏كننده‏ها در 2 نوع بتن خودتراكم ساخته شده با 35 درصد مواد بازيافتي شيشه و لاستيك استفاده شده و 8 نمونه بدست آمده جهت ارزيابي خصوصيات رئولوژيك آزمايش شده (آزمايش جريان اسلامپ، حلقه J ، آزمايش قيف V و آزمايش جعبه L ) و آزمون مقاومت فشاري بتن نيز انجام مي شود. ميزان عيار سيمان در نمونه ها 450 كيلوگرم بر متر مكعب مي باشد كه 10 درصد آن با ميكروسيليس جايگزين مي شود. نسبت آب به سيمان در تمامي طرح ها 4/ 0 و فوق روان كننده نيز به ميزان 5/ 1 درصد اضافه مي شود. قابليت رواني و مقاومت فشاري در نمونه بتن حاوي لاستيك كمتر از نمونه حاوي شيشه بدست مي آيد. بتن هاي ساخته شده با فوق روان كننده MTOCRETE N-480 بر پايه ملامين فرمالدئيدو داراي بيشترين كارايي و رواني و بتن هاي ساخته شده با فوق‏روان‏كننده MTOBUILD D-10 برپايه پلي‏كربكسيلات بيشترين مقاومت فشاري را داشتند.