ارزيابي عملكرد خودكارسازي بهره¬برداري كانال¬هاي آبياري از ديدگاه آب¬-¬¬انرژي

عملكرد ضعيف اكثر شبكه¬هاي آبياري و زهكشي از لحاظ فرآيندي مانند كفايت و عدالت سبب شده تا در محدوده¬هاي عمده¬اي در داخل شبكه¬ها، كشاورزي بطور فزاينده¬اي وابسته به منابع آب زيرزميني گردد. اين تحقيق با هدف بررسي ميزان تاثير¬گذاري، بهبود و ارتقا بهره¬برداري سامانه¬هاي تنظيم و تحويل آب در كانال اصلي آبياري بركاهش برداشت آب از آبخوان و به دنبال آن ميزان كاهش مصرف انرژي ناشي از كاهش پمپاژ آب، اقدام به معرفي گزينه¬ي خودكارسازي در كانال اصلي آبياري نمود. براي اين منظور سامانه كنترل خودكار متمركز پيش¬بين طراحي و تحت سناريوي نرمال مورد آزمون قرار گرفت. برهمين اساس، ميزان بهبود شاخص كفايت با ارتقا بهره¬برداري موجود به سامانه¬هاي كنترل خودكار متمركز 28درصد بدست آمده است. در نتيجه ميزان كاهش برداشت از آبخوان پس¬از ارتقا به سامانه¬ كنترل خودكار 3/26 درصد، ميزان كاهش مصرف انرژي برابر 7/23 درصد حاصل شده است.