ضرورت ايجاد و استقرار تشكلهاي آب بران در راستاي انتقال مديريت آبياري (مطالعه موردي: پروژه آبياري و زهكشي داريون6 شوشتر)

تجربه نشان مي دهد كه برنامه هاي توسعه پايدار، از طريق برنامه هايي اثر بخش خواهد بود كه به نيازهاي ملي از طريق مشاركتهاي مردمي پاسخ مي دهد در سطح جهاني، همواره مديريت مشاركتي آب به عنوان راه‏ حل موثر و راهكار عملي و مفيد در رفع مشكلات مربوط به شبكه‏هاي آبياري و اعمال مديريت بهينه بر منابع آبي مد نظر قرار مي‏گيرد. در حقيقت در يك فرايند مشاركتي و با كمك بهره برداران در قالب تشكلها و سازمانهاي مردمي مي توان زمينه توسعه پايدار اين مناطق را فراهم نمود. شبكه آبياري و زهكشي داريون6 به مساحت 8500 هكتار بخشي از شبكه آبياري و زهكشي دشت مياناب شوشتر و جز آبخور رودخانه كارون مي باشد در اين پروژه با مطالعات جامع اجتماعي، اقتصادي، فني و حقوقي، ضمن بررسي ظرفيت ها و پتانسيلهاي موجود در منطقه، عوامل و مشكلات مقاومت زا را نيز شناسايي و با بسترسازي هاي لازم، زمينه استقرار تشكل هاي آب بران را تسهيل مي نمايد كه از نظر پذيرش تشكل پيش بيني مي شود كه بهره برداران منطقه، مساعدت لازم را خواهند نمود. با بسترسازي جهت ايجاد شركت هاي تعاوني در محدوده طرح، زمينه انسجام بهره برداران بمنظور بهره برداري از اين پروژه در دستور كار قرار گرفت. بنابراين با همياري و مشاركت بهره برداران و انسجام آنها در قالب تشكل هاي هاي آب بران، اشتغال زايي و افزايش درآمد كشاورزان، تسريع در اجرا ، رفع موانع پروژه، كاهش تصدي گري دولت و بهره برداري بهينه از پروژه دور از انتظار نخواهد بود.