تحليل مسئوليت¬ها و موانع مشاركت تشكل¬هاي آب بران در مديريت شبكه¬هاي آبياري و زهكشي

امروزه يكي از راهكارهاي مهم جهت دستيابي به توسعه پايدار و مديريت صحيح و كارآمد شبكه‌هاي آبياري و زهكشي در مناطق روستايي، استفاده از ظرفيت‌ها، پتانسيل‌ها، نظرات و ديدگاه‌هاي كشاورزان و بهره‌برداران مي‌باشد. در اين راستا، در طي سال‌هاي اخير توسعه تشكل‌هاي آب بران به عنوان يكي از اقدامات مهم براي مشاركت دادن بهره‌برداران در مديريت صحيح شبكه‌هاي آبياري و زهكشي مورد توجه قرار گرفته است. هدف از اين پژوهش تحليل مسئوليت‌ها و موانع مشاركت تشكل‌هاي آب بران در مديريت شبكه‌هاي آبياري و زهكشي مي‌باشد. نتايج نشان داد كه دو رهيافت مهم مديريت مشاركتي آبياري و انتقال مديريت آبياري براي دخالت دادن و مشاركت بهره‌برداران در مديريت شبكه‌هاي آبياري داراي اهميت مي‌باشد كه از نتايج مثبت و مطلوب اين دو رهيافت در زمينه‌هاي ساختاري، نگرشي، اقتصادي، فني و فرهنگي و اجتماعي مي‌توان به ارتقاي سطح كمي و كيفي محصولات؛ حفظ و نگهداري تأسيسات آب رساني و بهبود الگوي مصرف؛ برگزاري كلاس‌هاي آموزشي و ترويجي در جهت تغيير در نگرش؛ بوجود آمدن امكان مشاركت مالي و فكري بهره‌برداران در امر ايجاد اشتغال و بهره‌برداري از منابع آب و خاك؛ سهيم نمودن مردم در كليه مراحل تصميم‌گيري، برنامه‌ريزي، ساخت و اجرا و بهره‌برداري از شبكه‌ها؛ تغيير در الگوهاي سرمايه‌گذاري از طريق كاهش هزينه‌هاي تخصيص‌يافته جهت توسعه زيرساخت‌ها و انتقال مديريت شبكه‌ها به عنوان ابزاري جهت تشويق و ترغيب پذيرش دانش فني و تكنولوژي نوين اشاره كرد. بنابراين كليد موفقيت در بهره‌برداري صحيح و كارآمد از شبكه‌هاي آبياري و زهكشي، ارائه برنامه‌هاي مدون و منظم از سوي سازمان‌ها و ادارات ذي‌ربط در جهت تشكيل و توسعه تشكل‌هاي آب بران با رويكرد تغيير نگرش، دانش و مهارت بهره‌برداران تحت پوشش هر شبكه مي‌باشد.