بررسي تاثير تابش امواج الكترومغناطيس با فركانس 2.45 گيگاهرتز بر كاركرد حافظه كاري و توجه در انسان

چكيده: امروزه با توجه به گستردگي كاربردهاي امواج الكترومغناطيس در محيط پيرامون ما، بررسي تاثير اين امواج بر روي عملكردهاي شناختي انسان از اهميت قابل توجهي برخوردار است. در اين پژوهش اثر تابش امواج مايكروويو با فركانس 2.45 گيگاهرتز بر روي عملكرد حافظه كاري و توجه انسان بررسي شده است. موج ارسالي از نوع پالسي با فركانس 2.45 گيگاهرتز، پهناي پالس 3 ميكروثانيه، نرخ تكرار 70 پالس در ثانيه و مدت تابش 20 دقيقه بود كه از فاصله 2 متري به آزمودني‏ها تابش شده است. تست ‏ها بر روي 30 نفر انسان از جنس مذكر انجام پذيرفت كه در دو گروه شم و مداخله تقسيم بندي شده ‏اند. نرخ جذب مخصوص امواج تابانده شده در ناحيه سر W/kg 0.15 است. جهت ارزيابي حافظه كاري ديداري و كاركرد توجه به ترتيب از آزمون‏هاي n-back و آزمون شبكه توجهي استفاده شد. به منظور بررسي فرضيه اثرگذاري امواج، داده ‏هاي زمان واكنش و درصد پاسخ‏گويي صحيح شركت كنندگان در گروه‏هاي آزمايشي در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري در 24 ساعت بعد با هم مقايسه شد. نتايج آزمون‏هاي رفتاري نشان داد كه ميانگين زمان واكنش در مواجهه با تكاليف حافظه كاري و توجه در شركت كنندگان گروه مداخله به طور معناداري كمتر از گروه شم است. همچنين نتايج آزمون‏هاي تحليلي در شبكه ‏هاي توجه نشان داد كه در ميانگين زمان واكنش شبكه‏ هاي سوگيري و كنترل اجرايي بين دو گروه، تفاوت معناداري وجود ندارد؛ ليكن در شبكه هشدار كه مرتبط با گوش بزنگي است تفاوت معناداري ديده شد كه مويد اين نكته است كه سطح گوش بزنگي افراد در گروه مداخله ارتقاء يافته است. يافته ديگر آزمون رفتاري نشان داد كه ميانگين درصد پاسخ‏گويي صحيح در گروه‏هاي آزمايشي در مواجهه با تكاليف حافظه كاري و توجه طي سه مرحله اندازه گيري تفاوت معناداري نداشته است. در نتيجه، به طور خلاصه مي‏توان گفت يافته ‏هاي پژوهش حاضر نشان داد كه تابش كوتاه مدت امواج الكترومغناطيسي با فركانس 2.45 گيگاهرتز، مي‏تواند موجب كاهش موقتي زمان واكنش در مواجهه با تكاليف حافظه كاري و توجه و همچنين افزايش سطح گوش بزنگي در انسان بهنجار گردد، ولي بر دقت عمل تأثيري ندارد.