تاثير ميدان مغناطيسي پرشدت ناشي از TMS همراه با داروي آمانتادين بر بهبود عملكرد حركتي موشهاي 57BL/6 با ضايعه نخاعي (اماس)

چكيده: بيماري اماس با تخريب ميلين سيستم عصبي مركزي و در انتها انحطاط نورونها باعث از دست رفتن توانايي هاي حسي و حركتي در بيمار با توجه به مكان ايجاد ضايعه ميشود. تا كنون رويكردهاي درماني دارويي بسياري براي درمان اين بيماري انجام شده است كه با توجه هزينههاي بالاي آن همچنان درمان قطعي ضايعه ناشي از اماس ناشناخته مانده است. از رويكرد هاي دارويي براي درمان اين بيماري، داروهاي نوروپروتكتيو هستند كه اين گروه از داروها مانع از انحطاط نوروني ميشوند كه البته به دليل آثار ضعيف درماني خيلي مورد توجه قرار نگرفته اند. از طرفي آثار درماني همچون كاهش التهاب، كمك به رشد آكسون نورون و توانايي ايجاد اثر پلاستيسيته و به دنبال آن اثر محافظتي و از سوي ديگر توانايي آن در تراوا كردن سلول باعث شد تا ما به مطالعه اثر تركيبي ميدانهاي مغناطيسي پرشدت ناشي از TMS در كنار داروي نوروپروتكتيو آمانتادين بپردازيم.مواد و روشها: در اين مطالعه از موشهاي C57BL/6 استفاده شد. مدل اماس با تزريق LPC در دونقطه ناحيه T9/T10 در نخاع موش ايجاد شد. موشهها براي هفت روز تحت درمان با داروي آمانتادين و تحت اكسپوژر ميدان مغناطيسي پرشدت ناشي از TMS با كويل كوچك پروانهاي 25mm قرار گرفت. در طول دوره درمان موشها تحت بررسي آزمونهاي رفتاري قرار گرفت در انتها موشه كشته وتحت بررسي آزمايشهاي بافتشناسي قرار گرفت. نتايج: بهبود معنا داري ميان گروه اي تحت درمان با ميدان و دارو مشاهده شد.