تاثير ميدان مغناطيسي ايستا و نانوذرات مغناطيسي،بر ميزان مرگ سلولي القا شونده توسط پليمر پلي اتيلن ايمين

در اين مطالعه پلي اتيلن ايمين به نانوذرات مغناطيسي متصل شد، اتصال با استفاده از تستFTIR تاييد شد و نهايتا تاثير اين كمپلكس در مقايسه با پليمر تنها روي سلولهاي سرطاني و نرمال با روش MTT بررسي شده و نتايج نشان داد كه اتصال نانوذره مغناطيسي به پليمر پلي اتيلن ايمين در حضور ميدان مغناطيسي باعث افزايش ورود پليمر به سلول و در نتيجه افزايش مرگ سلولي ميشود. خلاصه: با پيشرفت نانوتكنولوژي اين علم به كمك درمان آمده است. يكي از ذرات پركاربرد نانوذرات مغناطيسي هستند كه داراي خواص مغناطيس منحصر به فرد و توانايي عملكرد در سطح سلولي و مولكولي ميانكنش هاي بيولوژيكي هستند كه اين امر آنها را به يك استراتژي جذاب به عنوان ماده حاجب براي تصويربرداري رزونانس مغناطيسي و وكتور براي تحويل دارو تبديل كرده است. از اتصال اين نانوذرات به پليمرهاي كاتيوني نانوسامانه مغناطيسي تشكيل ميشود. پليمرهاي كاتيوني مثل پلي اتيلن ايمين پليمرهايي با بار مثبت هستند كه گروه هاي عاملي فعالي دارند و به اين خاطر كاربرد زياد در زيست شناسي پيدا كرده اند و مهمترين كاربرد آنها انتقال ژن است. مشكل اصلي اين پليمرها زيست ناسازگار بودن آنهاست كه سميت سلولي را القا ميكند و اين مسئله يك نقص در پروسه انتقال ژن محسوب ميشود.مطالعات نشان مي دهد پليمر پلي اتيلن ايمين با اتصال به پروتئينهاي باردار منفي درون سلول مثل پروتئينهاي شوك، گلوتاتيون استرنسفرازها كه در فرايند اختلال در آپوپتوز نقش دارند. عملكرد اين پروتئينها را مختل ميكند و در نتيجه سلول ها به سمت آپوپتوز سوق داده ميشود لذا از اين قابليت ميتوان درجهت القاي اپوپتوز در سلول هاي سرطاني استفاده كرد. اين عملكرد مهمترين مكانيسم ايجاد سميت در سلول توسط اين پليمرها است. به منظور افزايش اثر پليمر بر مرگ سلولي ، از نانوسامانه مغناطيسي براي انتقال بهتر پليمر استفاده شد كه اين نانوسامانه مغناطيسي ميتواند با نيروي ميدان مغناطيسي ايستا به سمت سلول هدف سوق داده شود.