نقش مديريت نوين در عمران و توسعة كالبدي روستاها (مطالعة موردي: بخش مهران شهرستان بندرلنگه)

روستاها به عنوان مكان هاي زندگي و سكونتگاهي بخش قابل توجهي از جمعيت جهان و ايران را تشكيل مي دهند. اين مكان ها به لحاظ اقتصادي در شرايط حاضر متكي به بخش كشاورزي هستند كه قدرت رقابت با اقتصاد شهري را نداشته و نيازمند تقويت مي باشند. بنابراين توسعة روستايي به عنوان يكي از مهمترين و قابل قبول ترين شيوة توسعة اقتصاد روستايي در شرايط كنوني مي باشد. بنابراين مديريت نوين در عمران و توسعة كالبدي روستاها به عنوان يك تصميم سرنوشت ساز براي توسعة اقتصادي و اجتماعي كشورهاي در حال رشد ضروري محسوب مي شود. لذا هدف از انجام اين پژوهش، بررسي نقش مديريت نوين در عمران و توسعة كالبدي روستاهاي بخش مهران شهرستان بندرلنگه منطقة مورد مطالعه است. روش تحقيق از مناطق روستايي كه از لحاظ اقتصادي در عرصة ساختاري و كاركردي در سطح بالاتري قرار دارند همواره با پذيرش شيوه هاي نوين توسعه، زمينة بهبودي شرايط كالبدي سكونتگاه هاي خود را از طريق رويكردهاي بيروني و تغيير در الگوهاي قديمي سكونتگاه ها با بافت جديد و پيوند آن با رويكردهاي پويا آشكار مي سازند. روش مطالعه به صورت توصيفي- تحليلي است كه گردآوري اطلاعات مورد نياز به شيوة ميداني انجام شده است. نتايج به دست آمده نشان مي دهد روستاهاي بخش مهران از نظر بهداشت و درمان، آموزشي، زيربنايي و ارتباطات و اداري، سياسي و انتظامي ... اثرات مثبتي بر روستائيان محدودة مورد مطالعه داشته است.