اثربخشي آموزش راكبان موتور سوار در شهر تهران و نهادينه كردن فرهنگ استفاده از كلاه ايمني در كاهش تصادفات و مديريت چالش هاي پيشرو

مخاطرات تصادفات ﻳﻜﻲ ازﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﻮاﻣﻊ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺑﻮده وحل ﻣﺸﻜﻼت ﻣﺮﺑﻮط ﺑه آن ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﻳﺪار وﺣﻔﻆ وﺗﺎﻣﻴﻦ ﺳﻼﻣﺖ ﻧﻴﺮوي اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﮔﺮدد.درﺑﻴﻦكاربران ﺟﺎده اي، ﻣﻮﺗﻮرﺳﻮاران ﺑﺪﻟﻴﻞ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺴﺎرﺗﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻛﺎرﺑﺮﭘﺮﺧﻄﺮراﻫﻬﺎ شناخته ﻣﻲ ﺷﻮﻧد ﻭ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺨـﺎﻃﺮﻩ ﺁﻣﻴـﺰ، ﺧـﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺧﻄﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ. ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﻠﻞ ﺍﻳﻦ رفتارها، ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺳﻼﻣﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﻨﻲ ﻣـﺆﺛﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫـﺪ ﺑـﻮد . استفاده از كلاه ايمني يكي از مهم ترين راهكارهاي كاهش آسيبهاي احتمالي موتورسواران در تصادفات ترافيكي است كه با گذشت سالها ازتصويب اين قانون در ايران ، نرخ استفاده از آن درميان موتورسواران بسيار كم ودر شهر تهران حدود 30درصد گزارش شده است. روش تحقيق در اين مقاله روش توصيفي ، پيمايشي است .در روش توصيفي مروري اجمالي بر مطالعات صورت گرفته و اجرا شده دركشورهاي ديگر و ايران داريم و سپس برپايه روش پيمايشي و نتايج حاصل از مصاحبه ها و بانكهاي اطلاعاتي به ارائه راهكار مي پردازيم. هدف اصلي ما ارائه چهارچوبي مدون جهت ارتقاي فرهنگ و آموزش استفاده از كلاه ايمني در قشرموتورسوار است. ارتقاي فرهنگ ترافيكي از جمله اولويتهاي ترافيكي محسوب مي گردد. مهمترين راهكار جهت نهادينه سازي فرهنگ ترافيك تدوين نظام آموزشي كارا و اثر بخش در ارتقاي فرهنگ ترافيك است. شناخت ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﺸـﻮﻳﻖ ﻛﻨﻨـﺪه و ﻣﺤـﺪود ﻛﻨﻨـﺪة اﺳﺘﻔﺎده از ﻛﻼه اﻳﻤﻨﻲ دراين ﻣﻴﺎن موثر مي باشد. لذا ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ هاي آموزشي و اقدامات ﭘﻴﺸﮕﻴﺮﻱ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻛﺎﻫﺶ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺨﺎﻃﺮﻩ اميز بايد بصورت ادغام يافته ﺩﺭﻳﻚ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ ﭼﻨﺪ ﺑﻌﺪﻱ ﻭ جامع ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷوﺩ. همچنين ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮﻱ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺳﻮﺍﺭ، ﻣﻮﺗﻮرسيكلت و تجهيزات و يا ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻭﺟـﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﺗﻐﻴﻴـﺮ ﺁﻧﻬـﺎ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮﻱ ﻧﻤﻮﺩ.