اثرات الحاق ايران به سازمان جهاني تجارت WTO

درعصر حاضر با توجه به اينكه دنيا به سمت پيشرفت در حال حركت است و زندگي بشر را تحت تاثير خود قرار داده است و اين پيشرفت ها در واقع باعث آن شده است كه كل جهان بصورت دهكده جهاني درآيد بنابراين كشورها براي رسيدن به اهداف خود در زمينه هاي مختلف به ناچار بايد با سازمان هاي بين المللي تعامل نزديك و بينابيني را داشته باشند. يكي از اين سازمان هايي كه نقش برجسته اي در اين تعاملات ايفاء مي كند سازمان تجارت جهاني (WTO) است. اين سازمان يكي از نهاد هاي بين المللي است كه به قواعد بازرگاني بين كشورها مي پردازد و با وضع قواعد و مقررات، براي قانونمند كردن تجارت مابين كشورها فعاليت مي كند. موافقتنامه عمومي تجارت خدمات سندي است كه چارچوب مذاكرات خدمات را در سازمان تجارت جهاني ارائه مي دهد و اين چارچوب نه تنها به دنبال آزادسازي بيشتر تجارت خدمات حقوقي است بلكه تحولات ممكن در زمينه نظام هاي مقرراتي در سطح بين المللي را نيز مورد توجه قرار مي دهد. در اين ميان ايران نيز همواره در تلاش براي پيوستن به سازمان جهاني تجارت بوده است و قانونگذار در تصويب قوانين تا حدود زيادي تلاش كرده تا اصول بنيادين سازمان جهاني تجارت را مدنظر قرار دهد. سوال اصلي تحقيق حاضر، درخصوص تعهدات الحاق كشورهاي مشابه و مغايرت قوانين ايران با اصول و مقررات موافقتنامه عمومي تجارت خدمات است و مقايسه با كشورهاي ديگري كه در اين خصوص امتياز داده اند و يا تعهد نموده اند. نتيجه و بررسي اين مطالعات بيانگر مغايرت كلي نظام حقوقي ايران با موافقتنامه GATS مي باشدكه نهايتا باتوجه به ساير كشورها، اين موضوعات بررسي مي‌گردد. .