باستان شناسي فضاي كسب و كار

آنچه در اين نوشتار در قالب باستانشناسي فضاي كسب و كار بدان پرداخته شده، باستانشناسي يك سفالفروشي با پيشينهاي از اواخر قاجار تا زمان حال در جوار بناي با قدمت صفويه، در بستر شهري نيشابور از توابع استان خراسان رضوي به عنوان فضاي كسب و كار در بافتي سنتي است كه در آن لايههاي متعدد شكل گرفته از مواد فرهنگي در بستر كاري مالكي شخصي كه همزمان با سه دوره از زندگي كاري صاحب كارگاه و پدران او در سه دورهي پيش از تولد، كودكي تا جواني و جواني تا ميانسالي مالك ميباشد بر اساس بررسي، كاوش و مصاحبهي صورت گرفته با افراد محلي بررسي شده است. در اين پژوهش سعي شده تا با نگاهي دروني( محوريت بخشيدن به سفال فروشي به عنوان فضايي مستقل از شهر) به بررسي دست زده و فضاي خصوصي مورد بحث در چهارچوب فضايي مستقل از كليت شهر مورد تحقيق قرار گيرد و به جاي محوريت بخشيدن به ديدگاه برونزا و جمعي به عامليت فردي تكيه شود. هدف از اين كار جداي از بررسي باستانشناسانهي فضايي مرتبط با كسب و كار در بستري شهري، نگاهي آسيب شناسانه به بستري تاريخيست كه همگام با توسعه-ي شهري متحمل تغييراتي گريزناپذير شده و تحت تأثير رفتار عاملين ماهيتي دگرگون شونده در طول زمان يافته است. در اين پژوهش پس از گردآوري مدارك مادي با استفاده از روشهاي باستانشناختي و يافتههاي شفاهي، در انتها با ديدگاه بيروني و نگاه كلگراي عاملين شهري به اين بستر فرهنگي با مالكيت خصوصي به بررسي عامليت اجتماعي مالك و فضاي مورد مطالعه پرداخته شده و تاثير عامليت فردي بر دو جنبهي مهم، يكي شكلدهي فضا و ديگري گذشته و نمودهاي مادي آن بررسي شده است.