بررسي ارتباطات فرهنگي شرق زاگرس مركزي در عصر مفرغ (براساس سه محوطه گودين، گيان و گريران)

زاگرس مركزي در ادبيات باستان شناسي شامل استان هاي كنوني لرستان، ايلام، كرمانشاه و بخش هايي از استان هاي همدان و كردستان در غرب ايران است. مطالعات باستان شناسي زاگرس مركزي در عصر مفرغ ناقص و در بسياري موارد مبهم است. از جمله مهم ترين مسايل حول عصر مفرغ زاگرس مركزي، مساله ارتباطات فرهنگي در اين منطقه است. راقم سطور، با بررسي محوطه هاي شاخص شرق زاگرس مركزي از جمله تپه گودين در كنگاور، تپه گيان در نهاوند و تپه گريران در الشتر، ابعاد مختلف اين محوطه ها را مورد واكاوي قرار داده است. مواد سفالي اين محوطه ها فاكتور اصلي در بررسي ارتباطات است. مقايسه گونه شناختي بين سفال هاي اين محوطه ها گوياي ارتباطات تنگاتنگ آن ها است. پس از انجام طبقه بندي مواد سفالي به گاهنگاري نسبي اين محوطه ها بر اساس آن پرداخته مي شود. مواد سفالي تپه گريران از بررسي هاي سطحي نگارنده و مواد سفالي تپه گودين از گزارش هاي رابرت هنريكسون و مواد سفالي تپه گيان از گزارش كاوش كنتنو و گيرشمن گرفته شده است.