بررسي باور ساسانيان در نقشمايه هاي گياهي خوشه انگور و برگ مو در براساس هنر فلزكاري

نقشمايه هاي گياهي از جمله اصلي ترين نقوش به كار رفته در آثار هنري ساساني مي باشند. از آنجا كه فرهنگ دوره ساساني ارتباطي مستقيم با اعتقادات و باورهاي مذهبي اين دوره داشت، استفاده از اين نقوش در آثار هنري اين دوره به ويژه فلزكاري كاربرد فراواني يافت. هنر فلزكاري دوره ساساني از جايگاه ويژه اي برخوردار است و در پشت هر نقش مي توان الگويي كهن و انديشه اي خاص يافت. بطور كلي نقوش گياهي به كار رفته در آثار فلزكاري دوره ساساني شامل اشكال مختلفي چون نخل، گل نيلوفر، برگ انجير، بلوط، تاك و پيچك و خوشه انگور و غيره مي باشند. در اين بين نقش خوشه انگور و برگ مو در ميان تزيينات اين دوره از تكرار بيشتري برخوردار بوده است. با كمي تأمل مي توان به اهميت نقش آن در ميان نقوش ديگر پي برد. روش تحقيق در اين مقاله از نوع توصيفي و تحليلي مي باشد و شيوه جمع آوري اطلاعات آن كتابخانه اي است و سعي شده ابتدا به توصيف و تحليل نقشمايه گياهي خوشه انگور و برگ مو و سپس به بررسي تأثيرات فرهنگي اعتقادي، و همچنين سرچشمه و ظهور اين نقشمايه گياهي در فلزكاري دوره ساساني پرداخته شود. در انتها نيز به اين نتيجه منتهي مي شود كه اين نقشمايه داراي مفاهيم خاصي از فرهنگ و هنر ساساني بوده است و بيشتر نشأت گرفته از اسطوره هاي ايراني و تعاملات فرهنگي ايران با ساير سرزمين ها مي باشد.