بررسي تأثير كاربرد دست سازه هاي آزمايشگاهي بر كيفيت آموزش فيزيك

Investigating the effect of laboratoryHandـmade stractures on the quality of physics education

امروزه در تلاش براي بهبود و ارتقاي فرايند يادگيري، استفاده از روش هاي فعال و جديد برنامه ريزي درستي جاي روش هاي سنتي در آموزش، بسيار ضروري است. از جمله روش هاي فعال در تدريس علوم تجربي، روش دست به كار و روش آزمايشگاهي است. در اين راستا براي جبران برخي از كمبودهاي امكانات آزمايشگاهي استفاده از وسايل، ابزار ساده و دست سازه ها پيشنهاد ميگردد. لذا در اين پژوهش سعي شده است تأثير استفاده از دست سازه هاي آزمايشگاهي بر يادگيري و سطوح شناختي بلوم (دانش، فهم و كاربرد) در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه در يكي از مباحث فيزيك (مغناطيس) بررسي شود. شيوه تحقيق از نوع نيمه آزمايشي به روش طرح چهار گروهي سولومون ميباشد و جامعه آماري آن كليه دانش آموزان دختر پايه سوم تجربي متوسطه رشته تجربي دبيرستان هاي شهر بوشهر به تعداد 527 نفر است. نمونه آماري شامل چهارگروه است كه مجموعاً 60 نفر هستند. انتخاب دبيرستان محل اجراي طرح و انتخاب كلاسهـا و اختصاص آنها به گروههاي آزمايش و گواه تصادفي است. در گروه هاي آزمايش تدريس همراه با استفاده از دسـت سـازه هـا اسـت و در گروههاي گواه، تدريس به روش سنتي بوده است. نتايج حاصل از تحليلهاي آماري، در سطح (05/ 0 p) تفاوت معني داري را بين گروه هاي گواه و آزمايش در زمينه هاي يادگيري و كاربرد نشان داده است، كه نشان دهنده مؤثرتر بودن استفاده از دست سازه ها در يادگيري و سطح كاربرد در مبحث مغناطيس نسبت به روش سنتي است.