تعيين الگوي كشت بهينه با توجه به كاهش مصرف آب مطالعه موردي دشت دزج

بحث خشكسالي در اين چند سال اخير از مباحث مهم و روز كشورمان است كه بسياري را به خصوص در زمينه اقتصادي دچار مشكل ساخته است كه در اولويت آنها مي تواند بخش كشاورزي باشد. با توجه به نامناسب بودن پراكنش ميزان و توزيع ريزشهاي جوي در ايران و پايين بودن بازده آبياري در كشاورزي، آب به عنوان محدود كننده ترين عامل توليد محصولات زراعي مي باشد. دشت دزج داراي 110 حلقه چاه عميق و نيمه عميق مي باشد كه با مشكل افت سطح آب زيرزميني روبه رو بوده است و گزارش ها حاكي از فرونشستن دشت مي باشد. استفاده بي رويه از منابع آب و خشك-سالي سال هاي اخير، شركت آب منطقه اي استان كردستان را برآن داشته است كه جهت حفظ منابع آبي، محدوديت-هايي براي جلوگيري از اضافه برداشت آب چاه ها اعمال نمايد. مدل موتاد- هدف، حالتي از برنامه ريزي رياضي است كه ريسك را وارد تصميم گيري هاي مربوط به برنامه ريزي براي فعاليت هاي مزرعه مي كند. در اين مطالعه، به تجزيه تحليل الگوي كشت بهينه در شرايط ريسك و در نظر گرفتن محدوديت اعمالي شركت آب منطقه اي كردستان، در سال زراعي 96-1395 پرداخته شده است. نتايج حاصل نشان داد در صورتي كه زارع از الگوي كشت بهينه در زمان اعمال محدوديت آب استفاده كند در حداكثر ريسك تنها 2400 هزار ريال نسبت به حالتي كه محدوديت آب اعمال نشده است، زيان خواهد ديد.