جايگاه عوامل ژئومورفولوژي در اشتغال نواحي مرزي (مطالعه موردي: شهرستان سردشت)

نوع فعاليت هاي اقتصادي در مناطق مختلف به طور مستقيم تحت تاثير عوامل طبيعي قرار دارد. عوامل طبيعي و در واقع فرايندها و اشكال سطح زمين به طور بالقوه در مديريت محيطي كاربرد دارند و محدوديت هاي طبيعي همواره در شكل سكونتگاه، نوع معيشت و ساخت زندگي مردم تأثير مي نهند. همين امر زمينه هاي انزواي جغرافيايي آن ها را در فرآيند توسعه عمومي كشور فراهم مي سازد (بهرامي، 1390). در ميان عوامل طبيعي، عوامل ژئومورفولوژي مي تواند نقش مهم تري از ساير عوامل داشته باشد (فريدوني كردستاني و گنجائيان، 1395). پديده‌هاي ژئومورفولوژي صرف نظر از اينكه از چه منشائي باشند به‌عنوان عارضه هاي سطح زمين بر شكل‌گيري مراكز جمعيتي، انواع كاربري‌ها و استفاده از سرزمين ثاثير گذار هستند (رشيدزاده، 1389). براي مثال دامنه‌هاي يك كوهستان و شيب آن مي‌تواند سبب محدوديت فعاليت‌هاي اقتصادي شود و شرايطي را ايجاد كنند كه توسعه در اين منطقه با هزينه زيادي همراه باشد (رجايي، 1373)؛ بر اين اساس مي توان گفت كه يكي از عواملي كه در نوع فعاليت هاي مختلف نواحي مرزي به خصوص فعاليت اقتصادي آن ها تاثيرگذار است، شرايط طبيعي حاكم بر منطقه است. چرا كه ساختار فضايي هر مكان تجلي كنش متقابل بين انسان و محيط اطراف آن است (كوتس و همكاران ، 1997). با توجه به اهميت ويژ ه اي كه نواحي مرزي در ارتباط با برنامه ريزي توسعه كشور دارند انجام كار تحقيقي در اين منطقه و مناطق مشابه آن در پيرامون كشور ايران از ضرورت و اولويت خاصي برخوردار است. بر اين اساس در تحقيق حاضر به نقش عوامل ژئومورفولوژي در اشتغال شهرستان سردشت پرداخته شده است.