شماره ركورد كنفرانس :
4640
عنوان مقاله :
تحليل روش‌ها و مدل‌هاي ارزيابي توان محيطي در آمايش سرزمين ايران از ديدگاه ژئومورفولوژي
پديدآورندگان :
رنجبرباروق زهرا ranjbar962@gmail.com دانشجوي دكتري دانشگاه خوارزمي؛ , قنواتي عزت‌اله Ezghanavati@yahoo.com عضو هيئت علمي دانشگاه خوارزمي؛ , كمانرودي موسي Kamanroodi@yahoo.com عضو هيئت علمي دانشگاه خوارزمي؛ , احمدآبادي علي a_ahmadabadi@yahoo.com عضو هيئت علمي دانشگاه خوارزمي؛
كليدواژه :
ارزيابي توان محيطي , آمايش سرزمين , لندفرم , ژئومورفولوژي
عنوان كنفرانس :
ششمين همايش ملي ژئومورفولوژي و چالش هاي پيش رو
چكيده فارسي :
هرگونه برنامه‌ي آمايشي در سطح زمين انجام گرفته و تغيير و تحولات لندفرم‌هاي سطحي و حتي زير زميني را در پي خواهد داشت. در اين راستا ضرورت دارد با توجه به اهميت لندفرم‌هاي زميني جايگاه آنها در مدل‌هاي آمايش سرزمين مورد توجه قرار گيرد. بنابراين با توجه به اينكه دانش ژئومورفولوژي به مطالعه‌ي اشكال و فرآيندهاي سطح زمين مي‌پردازد لازم است براي ارزيابي توان محيطي، ويژگي‌ها و فرآيندهاي موثر بر لندفرم‌ها مورد توجه قرار‌گيرد. در اين پژوهش روش‌هاي ارزيابي توان محيطي در آمايش سرزمين ايران از ديدگاه ژئومورفولوژي مورد تحليل قرارگرفته است. بررسي روش‌ها با توجه به معيارهاي مورد استفاده در هر روش نشان داد كه در روش تحليل سيستم ارضي، معيارهاي آب و هوا، گسل، آب زيرزميني و مخاطرات محيطي در نظر گرفته نشده و همچنين در روش طرح جامع منابع طبيعي نيز توجهي به مخاطرات محيطي نشده و تنها دو كاربري حفاظت و مرتع‌داري تعيين شدهاند. در روش سيستمي نيز با توجه به اينكه كارشناسان تخصص‌هاي متفاوتي دارند، تمامي اجزاء يك سيستم را مورد توجه قرار نمي‌دهد. مدل‌هاي توسعه شهري، روستايي و صنعتي مك‌هارگ و مخدوم، ديد كل‌گرا به طبيعت دارند.
