بررسي ميزان فرسايش پذيري بستر رودخانه مسيل موچان آستانه براساس مدل سرعت بحراني

بهره برداري از معادن شن و ماسه براي استفاده در صنعت و ساختمان امري اجتناب ناپذير است. اگر اين برداشت ها غير اصولي و بدون مطالعه صورت گيرد نه تنها موجب بروز اثرات زيست محيطي بر اكوسيستم منطقه اطراف برداشت شده بلكه اين اثرات تا كيلومترها در بالادست و پايين دست معدن نيز مشاهده خواهد شد. هدف از اين تحقيق شناسايي اثرات زيست محيطي برداشت شن و ماسه بر كيفيت زمين و منابع آب در روستاي رضي آباد است. در اين تحقيق معيار اثرات زيست محيطي بر زمين (تغيير كاربري اراضي، كاهش زمين هاي داراي قابليت بالقوه براي كشت، افزايش فرسايش خاك، افزايش شورشدگي اراضي و كاهش عملكرد محصولات زراعي و باغي) و معيار تاثير بر كيفيت آب (كاهش ميزان حجم منابع آب، كاهش آب مصرفي و افزايش املاح نامناسب) در ارتباط با برداشت شن و ماسه با استفاده از روش سلسله مراتبي مورد مطالعه قرار گرفت. با تجزيه و تحليل داده هاي بدست آمده،معياراثرگذاري بر زمين با وزن (2/6)تاثير منفي نسبتا كمي از معادن شن وماسه پذيرفته و معيار اثرگذاري بر كيفيت آب با وزن (9/3)وضعيت بدي را بر روي طيف نمايش داده است. پس مي‌توان نتيجه گرفت معادن شن و ماسه آثار زيست محيطي منفي بر منطقه در پي داشته است. منطقه مورد مطالعه رودخانه مسيل موچان در شهرستان آستانه است. در اين پژوهش با استفاده از مدل سرعت بحراني به بررسي پايداري و ناپايداري رسوبات بستر در 4 مقطع عرضي رودخانه مسيل موچان پرداخته شد. براي انجام اين پژوهش از دو روش ماويس و لوشي و گارده و راجو استفاده شد. نتايج بررسي ها نشان داد كه در هر چهار مقطع فرسايش بستر زماني رخ مي دهد كه سرعت رودخانه به حد سرعت بحراني برسد.