بررسي ميزان سيل خيزي شرق استان كرمانشاه با استفاده از مدل S.C.S

مقدار و حجم رواناب ها به ويژگي هاي حوضه و وضعيت هواشناسي منطقه وابسته است و تخمين رواناب ها نيازمند يك شاخص براي نشان دادن اين دو عامل است. علاوه بر حجم نزولات جوي نوع خاك، كاربري اراضي، پوشش گياهي، وضعيت هيدرولوژيكي محدوده و همچنين رطوبت پيشين خاك عوامل مهمي هستند كه در تعيين ميزان رواناب و سيل خيزي تاثير بسيار زيادي دارند. در اين تحقيق به منظور برآورد ارتفاع رواناب و پتانسيل سيل خيزي شرق استان كرمانشاه از روش شماره منحني (CN) كه مربوط به سازمان حفاظت خاك آمريكا (SCS) مي‌باشد استفاده شد كه نتايج نشان داد علاوه بر عامل بارش كه از مهمترين عوامل مؤثر بر فرسايش و سيل‌خيزي است، گروه‌هاي هيدرولوژيكي C و D و كاربري زراعت ديم و مراتع درجه 3 كه بيشتر در واحد ليتولوژي آبرفت‌هاي دوران چهارم قرار دارند سبب ناپايداري منطقه مورد مطالعه در برابر خطر فرسايش و سيل شده است.