بررسي بازيافت محصولات چوبي در ايران

در اغلب كشورهاي پيشرفته يكي از مهم ترين مشكلات محيط زيست زباله و معضلات ناشي از آن است. امروزه به دليل گسترش فرهنگ شهرنشيني، مقوله تامين بهداشت جامعه شهري، حفظ محيط زيست و ... از جمله مهم ترين عواملي است كه بايد مورد توجه قرار گيرد. اهميت حفظ محيط زيست ايجاب مي كند تا حد امكان پسماندها تفكيك و جداسازي شوند. بدين منظور در سال هاي اخير در كشور ما طرح تفكيك زباله در مبدا در بعضي از كلان شهرها از جمله تهران و مشهد آغاز شده است. با وجود آموزش هاي عمومي و فرهنگ سازي، همچنان بازيافت و تبديل زباله در كشور، در گام اول ثابت و بي حركت مانده است. يكي از زباله هاي قابل بازيافت، زباله هاي چوبي مي باشند كه به دليل نبود مديريت كارآمد، با زباله هاي پست مخلوط شده و از چرخه مصرف خارج مي شوند. مبلمان، تزئينات، محصولات صنعتي از جمله تخته فيبر، نئوپان و كاغذ از جمله فراورده هاي چوبي مي باشند كه در صورت پايان يافتن عمر مفيد به صورت زباله هاي جامد، هدر رفته و به چرخه بازيافت بر نمي گردند. لذا مي توان نتيجه گرفت كه بازيافت اين محصولات علاوه بر كاهش آلودگي هاي محيط زيست، ماده اوليه ارزان قيمتي را براي استفاده در صنعت معرفي كرده و در كاهش بهره برداري از جنگل ها؛ كه سبب فرسايش خاك و از بين رفتن تنوع گونه هاي جانوري مي شود؛ موثر است. همچنين بازيافت زباله هاي چوبي به نسبت ساير زباله هاي موجود، هزينه زيادي ندارد و در صنايع مثل توليد تخته خرده چوب، تخته فيبر و چوب پلاستيك بخوبي استفاده شود.