مديريت سبز، استراتژي نوين صنايع ليگنوسلولزي (مطالعه موردي: صنايع چوب و كاغذ مازندران)

امروزه تغييرات و تحولات، در تمام ابعاد زندگي بشر، به شكل فزاينده‌اي رو به گسترش بوده و سازمان‌ها نيز به منظور بقا و پويايي خود، ناگزير از نوآوري و همگامي با تغييرات و تحولات ايجاد شده در عرصه‌هاي مختلف زندگي هستند. محيط زيست سالم، لازمه بقا و سلامت زندگي اجتماعي و حتي صنعتي مي‌باشد و در حال حاضر، مشغوليت ذهني جامعه انساني، دستيابي به الگويي از توسعه است كه ضمن بهبود وضعيت اقتصادي، كيفيت محيط زيست را به عنوان بستر پذيرنده توسعه، بهبود بخشد. پژوهش توصيفي حاضر، با هدف بررسي لزوم سبزانديشي در پارادايم مديريت بر صنايع، خصوصا صنايع سلولزي، كه ماده اوليه خود را بطور مستقيم از طبيعت استحصال مي‌كنند، ضمن مروري مستند بر مطالب مرتبط با موضوع، نحوه اعمال نگرشي منطبق با صيانت از منابع طبيعي را در بزرگترين مصرف كننده چوب شمال كشور تشريح نموده و نتايج حاصل از اين همزيستي و تعامل با محيط زيست را تحليل و بررسي نموده است تا الگويي قابل استناد براي ساير صنايع باشد.