چگونه مي توان ميان نقش هاي متعدد زنان تعادل ايجاد كرد؟

زندگي شغلي و خانوادگي دو پايه‌ي مهم زندگي هر فرد به شمار مي‌آيد. بر اساس نتايج تحقيقات، اغلب زنان شاغل دچار فشار كاري زيادي هستند و به موازات بالارفتن فشار كاري، براي آنان در زمينه‌هاي روابط اجتماعي، خانه‌داري، همسرداري، و بچه‌داري تعارض ايجاد مي‌شود. اين نوشته با روش كتاب خانه اي و توصيفي در پي آن است تا با نيم نگاهي به يافته هاي محققان، چرايي پذيرش چالش هاي تعدد نقش ها از سوي زنان و راه كارهاي حمايتي نهادها و اعضاي خانواده ، و نقش خود زنان را جهت ايجاد تعادل ميان نقش هاي متعدد زنان به بحث گذارد. چرا كه مشاركت اجتماعي زنان به توانمندي و تعالي زنان، رشد فرزندان و به توسعه ي جامعه منتهي مي شود. شواهد، حاكي از تأثير انگيزه‌هاي مادرانه در كاريابي است. اگر به زنان امكان و مجال كافي داده شود تا متناسب با توان و نياز خود، شغل خود را انتخاب كنند، اين امر نه تنها به نفع جامعه مي‌باشد بلكه به سلامت رواني و شادي آن‌ها نيز مي‌انجامد. از طرف ديگر غالب مشاغل با تمايزات زيست شناختي و محدوديت هاي زنان سازگار نيست و متناسب با ظرفيت هاي مردان تعريف شده است و بالارفتن از نردبال ترقي در جهت موفقيت در چنين مشاغلي چالشي براي زنان است. زناني كه داراي نقش‌هاي چندگانه هستند، مثل مادر بودن، همسر بودن، و كار در بيرون، از سلامتي بيش‌تري برخوردارند در مقايسه با زناني كه تنها يك نقش دارند. طبق يافته ها، زنان موفق، كساني بودند كه با توازني كه در كار خود ايجاد كرده بودند، قادر به تركيب سه اولويت، كار حرفه‌اي، تعهد نسبت به خانواده و ارزش‌هاي اجتماعي، و فرصتي براي زندگي خانوادگي، شده بودند. از طرف ديگر، انتظار مي رود كه جوامع نيز براي دست يابي به توسعه و استفاده از ظرفيت هاي زنان و نيز براي كمك به ايجاد تعادل در زندگي زنان، ساختارهاي خود را به نحوي تغيير دهد تا بتواند نيازهاي شغلي زنان را برآورده سازد.