پيشگيري از بزه ديدگي سالمندان در ايران

The Prevention of Victimization of Elders in Iran

هدف اصلي تحقيق حاضر، پيشگيري از بزه ديدگي سالمندان در ايران، مي باشد. بزه ديدگي سالمندان، اغلب معلول علل و عوامل مختلفي همچون ضعف جسمي، عدم تعادل روحي و رواني، فقدان موقعيت اجتماعي و عدم مراقبت محيطي است. سالمندان قشري آماده جهت آماج جرم محسوب مي شوند كه متاسفانه با توجه به قوانين فعلي موجود از حمايت خيلي محدودي برخوردارند. جامعه به طور كلي، به دو صورت پيشگيري و سر كوبي از خود در برابر بزهكاري واكنش نشان مي دهد. پيشگيري غير كيفري در صدد آن است كه با شناسايي و سپس حذف و خنثي سازي عوامل و موقعيت هاي بزه ديده زا از ورود افراد به وادي بزه ديده گي جلوگيري كند. در حاليكه پيشگيري كيفري بر ايجاد بينش حمايتي در بخش هاي مختلف نظام عدالت كيفري جهت پيشگيري از تكرار اين پديده ها تاكيد دارد. روش مورد استفاده در اين تحقيق از نوع كاربردي و توصيفي مي باشد به منظور بررسي فوق از كتاب و مقالات حقوقي، تحقيقات پيشين و اطلاعات موجود در مراكز علمي و دانشگاهي استفاده شده است. نتايج حاصل از بررسي نشان مي دهد، سالمنداني كه از حمايت هاي اجتماعي، اقتصادي و خانوادگي برخوردار نيستند، در معرض خطر بيشتري از حيث بزه ديدگي قرار دارند. همچنين مي توان نتيجه گرفت رويكردهاي جرم شناختي در حقوق ايران نسبت به جرائم عليه سالمندان، اغلب به صورت كيفري است و مساله تماميت معنوي به طور پراكنده در حقوق ايران مورد توجه قرار گرفته است. لذا لازمه رفع خلاء و كاستي ها، داشتن يك سياست جنايي افتراقي منسجم در نظام جمهوري اسلامي ايران به منظور حمايت از اشخاص و تدوين و تنظيم قانوني جامع كه يكپارچه بوده و تمام اشكال حمايت اعم از كيفري و پيشگيرانه است، را در برگيرد، است.