اثربخشي آموزش گروهي مبتني بر گشتالت درماني بر خرده مقياس هاي عملكرد خانواده در بيماران داراي سرطان هاي غير خوني بيمارستان وليعصر(عج)شهرستان قم

در پژوهش حاضر به مطالعه اثربخشي آموزش گروهي مبتني بر گشتالت درماني بر خرده مقياس هاي عملكرد خانواده در بيماران داراي سرطان هاي غير خوني پرداختيم. از نظر هدف جزء تحقيقات بنيادي مي‌باشد و از نظر روش تحقيق يك مطالعه آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماري شامل كليه بيماران سرطان هاي غيرخوني بخش آنكولوژي بيمارستان وليعصر (عج) شهرستان قم بود. داده هاي اين پژوهش با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 و روش آماري آناليزكوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نمونه آماري در اين پژوهش شامل 26 بود( 13نفر گروه گواه ، 13 نفر گروه آزمايش ) كه بر اساس روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. نتايج حاكي از آن است كه؛ با همپوشاني (كوواريانس) پيش‌آزمون مؤلفه‌هاي مقياس عملكرد خانواده (حل مشكل ـ ارتباط ـ نقش‌ها ـ همراهي عاطفي ـ آميزش عاطفي ـ كنترل رفتار)؛ ميانگين‌ها در پس‌آزمون‌هاي گروه آزمايش (به جز در مولفه همراهي عاطفي ـ آميزش عاطفي ـ كنترل رفتار)؛ افزايش، نشان مي‌دهد. به عبارت ديگر، در مجموع، اثر كوواريانس مؤلفه‌هاي مقياس عملكرد خانواده (حل مشكل ـ ارتباط ـ نقش‌ها ـ همراهي عاطفي ـ آميزش عاطفي ـ كنترل رفتار) در گروه آزمايش باعث تغيير (اثر افزايشي) ميانگين مؤلفه‌هاي مقياس عملكرد خانواده (حل مشكل ـ ارتباط ـ نقش‌ها ـ همراهي عاطفي ـ آميزش عاطفي ـ كنترل رفتار) گرديده است. به عبارت ديگر؛ روان‌درماني مثبت‌گرا و گشتالت‌درماني در تغييرات مؤلفه‌هاي مقياس عملكرد خانواده (حل مشكل ـ ارتباط ـ نقش‌ها ـ همراهي عاطفي ـ آميزش عاطفي ـ كنترل رفتار)، در پس‌آزمون گروه آزمايش؛ اثر افزايشي، نشان داده است.لازم به ذكر است كه پژوهش حاضر براي اولين بار در ايران انجام شده است.