بررسي مدل‏هاي سبب‏شناسي اضطراب اجتماعي

موضوع آسيب‏شناسي اختلال اضطراب اجتماعي از اين جهت اهميت دارد كه به دليل همبودي و تقدم اين اختلال بر ساير اختلال‏هاي رواني به طور كلي و اختلال‏هاي هيجاني به طور اختصاصي‏تر، شناخت، درمان و پيشگيري از اين اختلال مي‏تواند در فهم و درمان اخلال‏هايي مثل افسردگي و سوء مصرف مواد كه همبودي بالايي با اين اختلال دارند، كمك كننده باشد. از اين رو هدف اين مقاله بررسي مدل‏هاي سبب‏شناسي اضطراب اجتماعي است. در اين راستا با استفاده از روش كتابخانه‏اي و روش توصيفي انواع اضطراب اجتماعي، مدل‏هاي سبب شناسي اضطراب اجتماعي (مدل كلارك و ولز، مدل راپي و هيمبرگ، مدل هافمن و بارلو، مدل كيمبرل، مدل رپي و اسپنس) تحليل مي شوند. بررسي‏ها نشان داد؛ عمده مدل‏هاي سبب‏شناسي فعلي براي اختلال اضطراب اجتماعي اغلب يكپارچه‏نگر بوده‏اند، اين تحولات در درمان‏هاي نوين اختلال اضطراب اجتماعي تأثير گذاشته است. مدل‏هاي شناختي اغلب بر تداوم اختلال اضطراب اجتماعي تأكيد دارند و كمتر به شكل گيري اين اختلال پرداخته‏اند. تمركز عمده اين مدل‏ها بر تأثيرات نزديك مثل سوگيري در قضاوت و حافظه و تعبير محرك‏هاي اجتماعي است.