بررسي اثر آموزش كيفيت زندگي درماني بر بهبود تاب‌آوري زنان معتاد شهرستان اصفهان

پژوهش حاضر به منظور بررسي اثر آموزش كيفيت زندگي درماني بر بهبود تاب‌آوري زنان معتاد شهرستان اصفهان انجام شد. اين پژوهش آزمايشي و از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري كليه زنان درخواست كننده خدمات از اداره بهزيستي شهرستان اصفهان بود. نمونه اين پژوهش شامل 40 زن معتاد بود كه بر اساس غربالگري اوليه تاب‌آوري انتخاب سپس به تصادف در دو گروه كنترل و آزمايش جايگزين شدند. گروه آزمايش طي هشت جلسه 90 دقيقه‌اي بسته كيفيت زندگي درماني را دريافت كردند. ابزارهاي پژوه پرسشنامه تاب‌آوري كونور و ديويدسون (2003) . هر دو گروه در سه مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون در معرض ارزيابي قرار گرفتند. به منظور بررسي و تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و استنباطي (تحليل كواريانس چندمتغيري و تحليل كواريانس) استفاده شد. نتايج به دست آمده نشان داد تاب‌آوري به طور معناداري افزايش يافته است. طبق يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان گفت كيفيت زندگي درماني براي بهبود تاب‌آوري زنان معتاد مؤثر بوده است.