آسيب شناسي تربيت ديني دانش آموزان با تاكيد بر برگزاري نماز در مدارس (نمونه موردي دبستان شهيد مطهري ورامين و دبستان موناناز مهديزاده پيشوا)

از آنجا كه اكثريت قريب به اتفاق جمعيت كشورمان مسلمان و حكومت آن نيز اسلامي است، يكي از وظايف اصلي نظام رسمي آموزش و پرورش كشور، كوشش در راستاي تربيت ديني نسل جديد است. به نظر مي رسد بخش مهمي از تربيت ديني افراد از طريق تربيت عبادي تحقق مي يابد و از آنجايي كه در راس عبادات نماز قرار دارد، تحقيق حاضر به آسيب شناسي تربيت ديني دانش آموزان با تاكيد بر برگزاري نماز در مدارس مي پردازد. هدف اين پژوهش بررسي وضعيت اقامه نماز فرادي و جماعت و ارتباط آن با تربيت ديني در بين دانش آموزان دبستان شهيد مطهري ورامين و موناناز مهديزاده پيشوا در سال تحصيلي 1395 انجام شده است. در اين پژوهش داده ها با بهره گيري از روش كتابخانه اي – ميداني جمع آوري شده است. برخي آسيب هاي تربيت ديني دانش آموزان متوجه به حوزه فضاسازي در جهت ايجاد شرايط حسي، عاطفي و محيطي است. آسيب ديگر ناشي از شيوه سنتي و منفعلانه در تربيت و آموزش ديني بوده است از طرفي كميت گرايي در برنامه تربيت ديني و عدم توجه به كيفيت گرايي را مي توان از ديگر آسيب هاي اين حوزه دانست. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه نمي توان آموزه هاي ديني را صرفا با تعليمات ديني تثبيت كرد؛ از اين رو در راستاي فرآيند تربيت ديني دانش-آموزان گام هايي مطرح شده است؛ نخست بايد با فضا سازي مناسب شرايط شناخت عميق را پديد آورد و تنها هدف گذاري جهت معلومات افزايي انجام نپذيرد پس از آن با بهره گيري از شيوه هاي گوناگون همچون تشويق و الگودهي مناسب، محور دعوت را جذاب نمود تا به مرحله دروني كردن نايل آمد، در پايان با عنايت به گام هاي مطرح شده، راهكارهايي جهت نزديك شدن به وضع مطلوب ارائه شده است.