مروري بر انضباط سازماني و بررسي ارتباط بين توانمندسازي با تعهد سازماني با تاكيد بر نقش مناطق آزاد در اقتصاد مقاومتي (مطالعه موردي كاركنان منطقه آزاد ارس)

انضباط مثبت يا بازدارنده عبارت از اقداماتي است كه كاركنان را به رعايت قوانين و مقررات و استاندارد هاي سازمان و مديريت تشويق كرده، از اين طريق از بروز مشكلات انضباطي ممانعت مي كند. هدف اصلي از به كارگيري اين نوع انضباط، تشويق كاركنان به رعايت قوانين و مقرات سازمان و مديريت و ايجاد حس خودكنترلي در آنان است. توانمندسازي كاركنان يكي از تكنيكهاي موثر براي افزايش بهره وري كاركنان و استفاده بهينه از ظرفيت وتواناييهاي فردي و گروهي آنها در راستاي اهداف سازماني است و همچنين تشويق افراد به مشاركت بيشتر در اتخاذ تصميم‌هايي كه بر فعاليت‌هاي آنان تاثير گذار است. هدف از اين مقاله بررسي رابطه بين توانمندسازي با تعهد سازماني در باره كاركنان منطقه آزاد ارس مي باشد. جامعه‌ي آماري اين پژوهش كاركنان منطقه آزاد ارس به تعداد950نفر مي‌باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران به تعداد 275 نفر به انتخاب شدند. روش نمونه گيري، تصادفي ساده بود. پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش جمع‌آوري اطلاعات از نوع توصيفي-پيمايشي است. جهت جمع‌آوري داده ها از دو پرسشنامه توانمندسازي (مدل واترن و كامرون) و تعهد سازماني (مي يروآلن‌) استفاده گرديد. براي تحليل داده ها از آمار استنباطي همچون ضريب همبستگي پيرسون،آزمون Tتك گروهي و آزمون F استفاده شد. نتايج حاكي از آن بود كه بين توانمندسازي وتعهد سازماني و همچنين مولفه هاي تعهد همبستگي مثبت و معني داري وجود دارد.