ضرورت آمايش علم و فن آوري براي برنامه ريزي با رويكرد شهر هوشمند

آينده پژوهي زيربناي اصلي سرمايه گذاري و سياست گذاري براي توسعه كشور است. به عبارت ديگر، توسعه همواره دنباله رو برنامه ريزي است. با استفاده از سناريوسازي و آينده نگاري مي توان سمت و سوي توسعه را به گونه اي تعيين كرد كه راهكارهاي عملي و قابل اندازه گيري براي تدوين برنامه هاي آمايش سرزمين و آينده كشور پيشنهاد شود. سناريوسازي در واقع پيش بيني شكل گيري توسعه در زمان خاصي در آينده است. بنابراين برنامه هاي توسعه كه با روش سناريوسازي شكل مي گيرد مي تواند در مقاطع خاصي در آينده، سياستگذاري ها را مطابق با نتايج حاصل ازپيش بيني ها تغيير دهد. گستردگي و گوناگوني نواحي جغرافيايي، پراكندگي جمعيت، تنوع قومي، پراكنده بودن منابع انرژي در كشور و عدم تمركز آنها، تراكم جمعيت شهري و مسائل توسعه روستايي در ايران، از جمله پارامترهاي ثابتي هستند كه در كنار پارامترهاي متغير جهاني، منطقه اي و يا محلي، براي تدوين سناريوهاي آينده نگر و در نتيجه برنامه ريزي براي سياستگذاري كشور پيرامون يكپارچگي قلمرويي نقش تعيين كننده اي دارند. مقاله حاضر دو هدف عمده را دنبال مي كند. هدف اول مقاله آموزش است. در اين مقاله نه تنها به ضرورت آينده پژوهي براي برنامه ريزي آمايشي با استقاده از نمونه موردي اتحاديه اروپا اشاره مي شود، بلكه نتيجه گيري مي شود كه با توجه به اينكه در مطالعات اتحاديه اروپا و در استراتژي ليسبون بر اين موضوع تاكيد شده است كه توسعه نواحي شهري بهترين الگوهاي توسعه اروپاي مدرن مي باشد و در اين راستا نيز ضروري است كه مشخصا توسعه و مديريت شهرها مطابق با برنامه آمايش صورت گيرد، با تكيه بر بهينه كاوي براي ايران نتيجه گيري مي شود كه همين روند براي مطالعات آينده نگاري شهرهاي ايران مي تواند يكي از راهكارها و اولويتهاي برنامه ريزي در برنامه آمايش كشور باشد. از سوي ديگر با تكيه بر محركهاي موجود ملي، منطقه اي و بين المللي و خصوصا پيچيدگي موضوعها در آمايش كشور، تاكيد مي شود كه متدولوژي توسعه مبتني بر رويكرد شهر هوشمند باشد. هدف دوم مقاله، استفاده از نگاه تلفيقي توسعه شهرهاي هوشمند و سناريو سازي در چارچوب آينده نگاري براي ارائه راهكارهاي عملي براي توسعه و مديريت شهرهاي ايران است