ارائه روش شناسي آمايش علم و فناوري مبتني بر پيوند ميان روش هاي كمي و كيفي آينده نگاري، سياست گذاري و آمايش سرزمين

تحولات شتابان نظام برنامه ريزي، نظريه هاي سنّتي برنامه ريزي را با چالش مواجه ساخته لذا آمايش سرزمين و آينده نگاري به دليل انعطاف پذيري در برابر بديل¬هاي متغيّر آينده، با استقبال روز افزوني از طرف سازمان ها روبرو شده است. اين پژوهش در پي ارايه روش شناسي مناسب براي آمايش علم و فناوري است. ادبيات مربوط به آمايش سرزمين، مديريت راهبردي، سياست گذاري و آينده¬نگاري راهبردي به روش كتابخانه¬اي گردآوري شدند. هدف از روش شناسي آمايش علم و فناوري اين است كه به كمك پيوند روش هاي ميان رشته اي، عرصه آمايش، سياست گذاري و آينده نگاري آينده هاي ممكن و مطلوب علم و فناوري در سطح منطقه اي را به طور منظم كشف و خلق كنيم تا بتوانيم تصميم هاي بهتري بگيريم. توسعه در روش شناسي ها مبتني بر پيوند روش هاي كمي و كيفي در اين حوزه تحليل شده است، تا نتيجه اجراي آن ها را براي برنامه هاي آمايش علم و فناوري و پيامدهاي ناشي از آن شناسايي كنيم. محققين آمايش سرزمين و آينده نگاري براي تركيب رويكردهاي كمي و كيفي، بر اساس ويژگي هاي ذاتي آنها عمل مي نمايند. مدل هاي كمي به تنهايي براي عرصه علم و فناوري به دليل عدم قطعيت بالا ناكافي مي باشند. استفاده از روش هاي كيفي در مراحل اوليه پروژه مي تواند باعث كاهش مشكلات مربوط به پيچيدگي شود. روشهاي كيفي در ابتداي فرآيند بكار گرفته مي شوند. رويكرد مبتني بر روش هاي كمي با مدلسازي در ادامه فرآيند و به صورت تعاملي و دوسويه مورد استفاده قرار مي گيرد. همچنين استفاده از رويكرد مبتني بر مدل سازي كمي مي تواند به پيوستگي بيشتر و قابل مديريت شدن فرايند كمي كمك كند.