بهبود راندمان برنامه ريزي در مساله زمانبندي كلاس

مساله ايجاد جداول زمانبندي از دسته مسائل بحث برانگيزي است كه در حوزه هاي كاربردي مختلف مانند: پروژه هاي راهسازي، تردد ناوگان اتوبوس شهري، توليد كارگاهي و ... راه حل هاي متنوعي براي آن ارايه شده است. از مهمترين اين حوزه ها، زمانبندي دروس دانشگاهي است كه به صورت تخصيص رويدادهاي آموزشي (دروس، امتحانات و ...) به مقاطع زماني با توجه به منابع انساني و با در نظرگرفتن محدوديت هايي از جمله محدوديت هاي سخت و نرم تعريف مي شود. به علت پيچيدگي و زمان بر بودن و همچنين عدم رضايت بخشي برنامه ريزي دستي در برخي زمينه ها سال هاست كه مساله برنامه ريزي خودكار، مورد توجه واقع شده است. اما علي رغم مطالعات گسترده در اين حوزه، ملاحظاتي كاربردي و بهبود دهنده در مدلسازي اين گونه مسايل وجود دارند كه كمتر به آنها توجه شده است. در اين پژوهش با پوشش حداكثري محدوديت هاي موجود، پيوستگي و ارتقا راندمان برنامه ريزي در عين كاهش زمان حل حاصل شد. همچنين مدل‌سازي مساله زمانبندي دروس دانشگاهي با ارايه يك مدل برنامه‌ريزي عدد صحيح مختلط بمنظور نمايش برتري و كارايي مدل پيشنهادي توسعه و پياده سازي شد. نتايج نشان داد كه مدل پيشنهادي نسبت به مدل مورد استفاده افزايش قابل توجهي در مقدار تابع هدف دارد