مدلي چند هدفه براي طراحي شبكه مراكز پيشگيرانه سلامت تحت شرايط عدم قطعيت

در حوزه‌ي سلامت همواره پيشگيري بر درمان ارجحيت دارد زيرا هزينه ها و ريسك به شدت كاهش پيدا مي‌كنند. يكي از ابزارهاي مناسب براي پشيگيري ايجاد مراكزي هستند كه براي پيشگيري از بيماري خدمت ارائه مي‌كنند. حال مسئله مورد بررسي آن است كه اين مراكز در يك شبكه‌اي بهينه طراحي قرار گيرند كه حداكثر سطح خدمت ارائه شود كه در نتيجه افراد بيشتري از خدمات پيشگيرانه استفاده خواهند نمود. در اين پژوهش در قدم اول براي بررسي ميزان تراكم در مراكز از سيستم صف ام ام يك استفاده شده است. در قدم دوم يك مدل رياضي با دو تابع هدف افزايش پوشش و كاهش هزينه‌ها ارائه شده است. با توجه به عدم قطعيت موجود در برخي پارامترها از اعداد فازي نيز بهره گرفته شده است. در نهايت با توجه به غيرخطي بودن مدل دو روش فراابتكاري MOPSO و NSGA-II براي حل مدل استفاده شده و نتايج بدست آمده مورد بررسي قرار گرفته اند.